Emilian Kazimierz Kamiński (ur. 10 lipca 1952 w Warszawie, zm. 26 grudnia 2022) – polski aktor i reżyser teatralny, filmowy, musicalowy i dubbingowy, wokalista i pisarz. Założyciel Fundacji Atut i Teatru Kamienica. Był starszym bratem aktorki Doroty Kamińskiej oraz mężem aktorki Justyny Sieńczyłło. Był absolwentem Technikum Ekonomicznego nr 8 w Warszawie. Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie w 1975 zadebiutował w pierwszym spektaklu Teatru na Woli "Pierwszy dzień wolności" Kruczkowskiego w reż. Tadeusza Łomnickiego. Jednym z jego największych osiągnięć była rola w spektaklu prozy Edwarda Stachury "Się" w małej salce Teatru Na Rozdrożu w Warszawie. Na dużym ekranie zadebiutował w filmie Jana Łomnickiego "Akcja pod Arsenałem" (1977) jako jeden z młodziutkich uczestników ruchu oporu. Dużą, ciekawszą kreację niestałego w uczuciach Roberta zagrał w obrazie "Tango ptaka" (1980). W stanie wojennym prowadził firmę budowlaną. W latach 1977–1983 związany był z Teatrem Narodowym, gdzie grał w sztukach reżyserowanych przez Adama Hanuszkiewicza: "Mąż i żona" (1977) Aleksandra Fredry, "Sen srebrny Salomei" (1977-78) Juliusza Słowackiego, "Dziady" (1978-79) Adama Mickiewicza, "Treny" (1979) Jana Kochanowskiego, "Bracia Karamazow" (1979-80) Fiodora Dostojewskiego, "... i Dekameron" (1980) Giovanniego Boccaccio, "Samuel Zborowski" (1981) Juliusza Słowackiego, "Śpiewnik domowy" (1982-83) Stanisława Moniuszki i "Komedia pasterska" (1982-83) Jana Andrzeja Morsztyna. Sympatię widzów przyniosła mu rola Jerzego, pełnego fantazji malarza w kinowej i telewizyjnej ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego "Szaleństwa panny Ewy" (1985). W latach 1983–2000 związał się z Teatrem Ateneum, gdzie zadebiutował jako reżyser przedstawieniem o szaleństwie dyskotekowej muzyki "Słodkie Miasto" (1983), był współtwórcą wraz z Wojciechem Młynarskim spektaklu "Brel" (1985). Widzowie teatralni oglądali go m.in. w głośnych inscenizacjach Adama Hanuszkiewicza: "Cyd" (1985) Morsztyna i Pierre’a Corneille, "Maria i Woyzeck" (1985-86) według Georga Büchnera. Występował także w teatrach warszawskich: Komedia (1989, 2002), Rozmaitości (1990), Powszechnym im. Zygmunta Hübnera, gdzie odniósł sukces jako Janosik-Swój w przedstawieniu Ernesta Brylla "Na szkle malowane" (1993) w reżyserii Krystyny Jandy oraz zagrał w swojej autorskiej sztuce "Romans" (1996) w reżyserii Roberta Glińskiego, Muzycznym 'Roma' (1999), Studio Buffo jako pan Capuleti w musicalu Janusza Józefowicza "Romeo i Julia" (2004) oraz Rampa na Targówku (2006). W 1997 powrócił na stałe do Teatru Narodowego. W 1993 na XXVII Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu odebrał nagrodę jury oraz nagrodę publiczności za monodram "Kontrabasista" według Patricka Süskinda. W 2002 na II Krajowym Festiwalu Teatru PR i TV „Dwa Teatry” w Sopocie zdobył wyróżnienie dla autorskiego słuchowiska "Romans", a w 2004 na XLIII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych otrzymał II miejsce w plebiscycie publiczności na najlepszą rolę męską Spotkań – za rolę Kempa w przedstawieniu "Czuwanie" Morrisa Panycha. 27 kwietnia 2009 uruchomił prywatną scenę Teatr Kamienica.