Aktor, reżyser teatralny, dyrektor teatru, pedagog. W czasie wojny do 1944 przebywał we Lwowie, w którym zamieszkał wraz z rodziną w roku 1938 i gdzie w czasie okupacji niemieckiej pracował jako strzykacz w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym Rudolfa Weigla. Ewakuowany wraz z Instytutem na początku roku 1944 do Krakowa, związał się z Teatrem Podziemnym Adama Mularczyka, potem z zespołem kierowanym przez Wiktora Sadeckiego. W 1945 został słuchaczem Studia Starego Teatru w Krakowie, uczestniczył też w Warsztacie Filmowym Młodych pod kierunkiem Antoniego Bohdziewicza (tzw. "Prafilmówka Krakowska"). W 1945 występował na deskach Starego Teatru, w sezonie 1945/46 w krakowskim Teatrze Powszechnym im. Żołnierza Polskiego. W następnym sezonie występował w objazdowym Teatrze Kameralnym TUR. Na sezon 1947/48 został zaangażowany do Teatru Polskiego w Poznaniu, na sezon 1948/49 do Teatrów Śląsko-Dąbrowskich w Katowicach i Sosnowcu. W 1949 związał się na stałe z Warszawą: w latach 1949-57 występował w Teatrze Narodowym. W latach 1957-61 grał i reżyserował w Teatrze Komedia. W sezonie 1961/62 występował w Teatrze Polskim, w latach 1962-66 ponownie w Teatrze Narodowym. W latach 1966-68 był aktorem i dyrektorem Teatru Dramatycznego. W latach 1968-71 po raz kolejny związany był z Teatrem Narodowym. W 1971 wrócił do Teatru Dramatycznego jako aktor i pozostał w nim do roku 1981. W latach 1981-88 grał znów w Teatrze Polskim. W 1988 przeszedł na emeryturę, ale nadal występował gościnnie, m. in. w Teatrze Polskim i Ateneum. Zajmował się także reżyserią teatralną, występował w warszawskich kabaretach ("Stańczyk", "Szpak" i "Pod Egidą"). Od 1967 był wykładowcą w warszawskiej PWST, w latach 1978-81 prodziekanem Wydziału Aktorskiego. Był członkiem (od roku 1945) i wiceprezesem (1975-80), a w latach 1981-82 (do rozwiązania przez władze w czasie stanu wojennego) prezesem ZASP, oraz członkiem, a w latach 1964-68 prezesem Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki. Podczas stanu wojennego był jednym z inicjatorów aktorskiego bojkotu i włączył się w nurt występów w kościołach. Mimo formalnego rozwiązania ZASP-u, któremu przewodniczył, nadal przez większość środowiska był uznawany za nieformalnego prezesa. Obok Lecha Wałęsy przemawiał podczas pogrzebu księdza Jerzego Popiełuszki. Był członkiem Komitetu Kultury Niezależnej i Komitetu Obywatelskiego przy L. Wałęsie. W 1989 został wybrany senatorem RP. Autor zbioru fraszek "Słóweczka". Ojciec aktorki Joanny Szczepkowskiej, dziadek aktorek Marii i Hanny Konarowskich. [FilmPolski]