Jest początek XX wieku na dystopijnej greckiej wyspie. Hadoula, wdowa, która w młodym wieku straciła męża, Loannisa Fragkosa, jest kobietą, która nauczyła się, jak przetrwać w zdominowanym przez mężczyzn i skrajnie patriarchalnym społeczeństwie. Hadoula nosi w sobie trudne brzemię. Jak pałeczkę przekazaną jej przez matkę i poprzednie pokolenia, ma zaakceptować umniejszanie i degradację kobiet. Hadoula reaguje. Wkrótce wybucha jej osobista, wewnętrzna rewolucja. Ofiarami jej wybuchu padają małe dziewczynki z wyspy, które uwalnia od społecznego i ekonomicznego ciężaru, jaki niesie ze sobą ich egzystencja, odbierając im życie. Jej działania doprowadzą ją do konfrontacji z prawem. Opuszcza swój dom i ucieka do swojego schronienia, natury. Ale choć jej wiara i moralność podpowiadają jej, że postąpiła słusznie, jej międzypokoleniowa trauma podąża za nią wszędzie. A koniec przychodzi jako odkupienie.