Een pianist, die zijn echte publiek al kwijt is, zoekt zijn fans via het uitvoeren van muziek in een wereld die wordt beheerst door kunstmatige intelligentie. Zijn enige publiek is echter een doofstom cyborg meisje, dat is opgegroeid met data en geen echte ervaring heeft met echte mensen. Kunnen ze elkaars gevoelens identificeren aan de hand van de signalen van muziek? Hoe kan de laatste generatie Homo sapiens en posthumans hun lot van verlatenheid tegemoet treden terwijl AI opkomt?