Γεννημένη στο χωριό Αθανάσιος Διάκος Φωκίδας είναι αδελφή της επίσης ηθοποιού Νατάσας Αποστόλου. Από τις πρώτες εμφανίσεις της στο θέατρο υπήρξε η συμμετοχή της στην Οδό Ονείρων του Μάνου Χατζιδάκι. Στον κινηματογράφο μπήκε το 1960 με μικρούς ρόλους στις ταινίες Σουσουράδα και Θυσιάστηκα για το παιδί μου. Το 1961 περνά τη πόρτα της Φίνος Φιλμ και εκεί θα γυρίσει τις καλύτερες ταινίες της. Το 1963 πρωταγωνιστεί στο κοινωνικό δράμα του Ντίνου Δημόπουλου Αμόκ, μια ταινία καταγγελία για την αγριότητα του πολέμου, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Η ταινία κάνει καριέρα και στο εξωτερικό και οι τολμηρές σκηνές με τη Ζέτα Αποστόλου πλασάρονται ακόμη και στις ζωγραφικές αφίσες του έργου. Το 1965 κρατά πρωταγωνιστικό ρόλο στο αγροτικό δράμα του Βασίλη Γεωργιάδη Το χώμα βάφτηκε κόκκινο ενώ αναστατώνει το ασπρόμαυρο πανί με το καλύτερο στριπτίζ στην ιστορία του ελληνικού σινεμά στο φιλμ Οι Εχθροί (1965) του Ντίνου Δημόπουλου. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '60 από τη φιλμογραφία της ξεχωρίζουν οι ταινίες: Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη (1965), Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας (1966) και η Γαβριέλα,η αμαρτωλή της Αθήνας (1966). Έντονη υπήρξε και η παρουσία της σε κωμωδίες αλλά πάντα στο ρόλο της δυναμικής και σαγηνευτικής γυναίκας. Με το τέλος της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου η Ζέτα Αποστόλου μπαίνει στο χώρο του βίντεο γυρίζοντας ταινίες που ευτυχώς δεν καταγράφηκαν στη συνείδηση του κοινού. Με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης θα παίξει στις σειρές Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης (1990), Η καλή πεθερά (1993), Σύνορα Αγάπης (1999) και φυσικά στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου της Αλκυόνης Παπαδάκη Το Χρώμα του Φεγγαριού από το Γιάννη Δαλιανίδη.