Η Χαρά βγαίνει από το μαιευτήριο με ένα μωρό στην αγκαλιά. Περνά τις μέρες της φροντίζοντας το νεογέννητο μωρό της. Καθημερινές εικόνες στοργής, εξοικείωσης, αφοσίωσης αλλά και γνωριμίας με το βρέφος στο ρυθμό ενός νανουρίσματος. Όλα μοιάζουν γνώριμα, οικεία. Η επαναλαμβανόμενη όμως έκτακτη είδηση για την απαγωγή ενός μωρού από το μαιευτήριο έρχεται να μας επαναφέρει βίαια στην πραγματικότητα. Στιγμές που διχάζουν το θεατή παρακολουθώντας τη Χαρά να φτάνει στα άκρα για να προστατέψει το μωρό της. Σαν μάνα. Σαν κάθε μάνα. Και όταν πια η Χαρά βρίσκεται στα χέρια της αστυνομίας, κλεισμένη σε ένα κελί, αντιμέτωπη με τη δική της αλήθεια πια, επιλέγει τη σιωπή, όπως κάνει και η δική της μητέρα.