Η ίδια η Κάλλας μιλάει για τον εαυτό της, για τη Μαρία, για το κορίτσι, για τη γυναίκα που υπήρξε, μέσα από σπάνιο οπτικό υλικό, από προσωπικά αρχεία που δεν έχουμε ξαναδεί, και φανερώνει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της μέσα από αδημοσίευτες επιστολές της, που διαβάζονται από τη Φανί Αρντάν.